Ρωμιοί και Πεσάχ.

» Επειδή απαγορεύεται στους Εβραίους να προσηλυτίζουν στον ιουδαϊσμό αυτούς που γενετικά δεν ανήκουν στην εβραϊκή φυλή, ο μόνος τρόπος να ακολουθήσουν οι μη Εβραίοι (οι γκοΐμ δηλαδή) την Τορά ήταν η δημιουργία μιας νέας θρησκείας, κατευθυνόμενης από την Τορά. Και ο ραββίνος Γιόσουα, που έγινε Ιησούς Χριστός στα μυαλά των τότε παγανιστών, έκανε ακριβώς αυτό, επομένως εμείς οι Εβραίοι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τις προσπάθειες του να εκπληρώσει την εβραϊκή αποστολή του Μεσσία»( απόσπασμα από άρθρο της Jerusalem post- the jews should celebrate Christmas as a Torah victory over paganism-).

Το παραπάνω απόσπασμα αποτελεί την πλήρη αναγνώριση – κραυγή θριάμβου!- της κυριαρχίας των Εβραίων πάνω στους εθνικούς. Πλέον οι θεατρινίστικες κόντρες χριστιανών-Εβραίων αφήνονται στην άκρη και αναγνωρίζονται τα αποτελέσματα του χριστιανισμού. Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουμε κάθε πτυχή και τομέα της εθνικής μας σύστασης που αφελληνίσθηκε και ιουδαιοποιήθηκε χάριν του χριστιανισμού! Στον παρόν άρθρο το χρησιμοποιήσαμε για το Πάσχα που πλησιάζει- δόξα τω Γιαχβέ-.

Διακόσια χρόνια από την επανάσταση και παραμένουμε ραγιάδες, υπόδουλοι των Εβραίων. Διακόσια χρόνια μετά και ακόμα συνεχίζουμε να τιμάμε αυτόν τον Εβραίο ραββίνο, συνεχίζουμε ακόμα να γιορτάζουμε το Πάσχα (Πεσάχ). Ξεκινώντας με τους χαιρετισμούς και τον ανθελληνικό ακάθιστο ύμνο, κατευθυνόμαστε στην ανθελληνική Κυριακή των Βαΐων και φτάνουμε στην Κυριακή του Πάσχα. Ο εορτασμός του Πάσχα είναι άλλο ένα σημάδι παρακμής, άλλη μια αλυσίδα που μας κρατάει αιχμαλώτους. Δεν νοείται ο Έλληνας να συνεχίζει να γιορτάζει μια εβραϊκή γιορτή. Ακόμα και αν το νόημα έχει τροποποιηθεί και οι χριστιανοί γιορτάζουν την ανάσταση πλέον και όχι το πέρασμα από την Αίγυπτο, η ουσία παραμένει η ίδια. Άλλωστε ο ίδιος ο Γιάχσουα το εβραϊκό Πάσχα γιόρτασε σαν κλασικός Εβραίος και μέχρι την σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.κ.χ εβραϊκό και χριστιανικό Πάσχα γιορτάζονταν μαζί, όπως και η γιορτή της σκηνοπηγίας, ενώ και η πεντηκοστή των χριστιανών έλκει την καταγωγή της από την εβραϊκή πεντηκοστή (Shavuot). Μέσα στο ίδιο εβραϊκό πνεύμα ο Έλληνας θα ψήσει το αρνί και θα σταυρώσει την πόρτα του με το άγιο φώς ( Άλλη τεράστια παράνοια και κωμωδία!).

Έτσι, λοιπόν, ο Ρωμιός «πατριώτης» και εθνικισταράς πριν έναν περίπου μήνα φώναζε «ζήτω το έθνος» (ακόμα κι αυτό βέβαια συνοδεύεται από την ισόποση ζητωκραυγή για την Μαριάμ) και τώρα θα πάει όλος χαρά να γιορτάσει την υποτιθέμενη ανάσταση του Λαζάρου, την είσοδο ενός Εβραίου ραβίνου στην Ιερουσαλήμ, την υποτιθέμενη σταύρωση και ανάσταση, θα σκύψει να προσκυνήσει τον σταυρό του Γιάχσουα και θα περάσει γεμάτος δέος κάτω από τον επιτάφιο (τρομερός συμβολισμός υποδούλωσης με τον Ρωμιό σκυμμένο στα γόνατα να περνάει κάτω από τον ραβίνο) θεωρώντας όλα αυτά θεόπνευστα και κομμάτι της πνευματικής του κληρονομιάς και προγονικής ιστορίας. Γιατί τόσο εκφυλισμένος και άχρηστος είναι ο Ρωμιός εθνικιστής που τολμά να μιλάει για Ελλάδα, όντας Εβραίος.

Για εμάς τους Έλληνες εθνικούς, τους Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές η κατάσταση αυτή πρέπει επιτέλους να τελειώσει. Όχι ,λοιπόν, άλλο Πάσχα, ΌΧΙ ΑΛΛΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΑΛΑ ΑΓΙΩΝ, ΌΧΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΛΟΓΙΑ, ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΕΒΡΑΙΚΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ, ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Διακόσια χρόνια μετά συνεχίζουμε την επανάσταση, συνεχίζουμε τον αγώνα για την επιστροφή στην πηγή (ΕΣ ΠΑΓΑΝ) του ελληνισμού, στην πηγή του ελληνικού αίματος.

Νίκη ή θάνατος

ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ

Ανδρέας